Voorversterker UX227
Klik hier voor mijn vorige voorversterker
Dit is mijn huidige
voorversterker. Dit begon als een "grap".
Ik had nog een 1-kanaals basversterker staan (balans 6L6) en een paar interstages
van 
Lundahl (de LL1660/10mA). De aanwezige voedingstrafo geeft 270V-0-270V
als hoogspanning. De UX227 kan maximaal 250V op de plaat hebben. Daar hebben
we een onvolkomenheid. Ik besloot het geheel te stabiliseren met VR-buisjes.
Via een AZ1 met Mesh-anode, 12mF olie (GEC), een smoorspoel van 10He/200mA
(Pamerco), weer 12mF olie (GEC) volgt per kanaal apart een OA3 en een OD3.
Dit geeft dus plm 180V voor de 227. Waarom 180V?, de 27 kan toch 250V hebben?
Dat klopt, ik had eerst een OD3 en een OC3 in de sokkels geduwd. Na het wisselen
van de OC3 door de OA3 (met kathode weerstand, natuurlijk), ging de "stress"
uit de buis. Dit klinkt echt beter! De interstage gebruik ik als choke-load
met een 0,1 mF Ultratone koppel-C uit. De interlinks die aangestuurd moeten
worden zijn maar 40cm lang en zoals je op de foto kan zien, zijn deze niet
afgeschermd, ergo de "plus" en de "min" zijn bewust van
elkaar gescheiden om kabelcapaciteit te voorkomen. Als connectoren gebruik
ik kleine 2-polige stekers van Lehmo. Deze zijn zeer mooi van constructie
en de "min"
heeft dezelfde pin als de "plus", hetgeen bij de reguliere RCA phonoplugs
verre van hetzelfde is. Bovendien maken de 2 gelijktijdig contact waardoor
bij in/uit-pluggen niet de brom ontstaat als bij de phonopluggen.
Deze grap bleek serieus! Mijn mu-stage 30, met aparte
voeding, werd aan de kant gespeeld......de Mu-stage is in theorie zeer geschikt
(laagimpedant uit) voor een voorversterker, echter de klank van een choke-load
slaat deze met gemak..... Jaja, ondanks de hogere uitgangsimpedantie geeft dit
een veel homogener beeld..... En dan bedoel ik dus niet een subtiel verschil....
Ik denk dat de mu-stage een fantastisch mooie schakeling is, pas hem echter
alleen toe als je écht een laagimpedante uitgang nodig hebt!
Deze voorversterker is bij verschillende kennissen van me geweest,
met overal hetzelfde resultaat: Deze "grap" heeft zich bewezen. Hier
moet nog meer uit te halen zijn! Ik bedoel: Direct verhit i.p.v. de 227?, een
snellere voeding (stabilisatie eruit)?? etc.
Hier kun je het schema bekijken
(overigens staat in het schema de 5R4GY als gelijkrichter genoemd)
Hier alvast een tipje van
de sluier over hoe ik er nog meer uit denk te halen...
PS: de houten blokjes die je ziet (underlayment) is een aanrader! Gewoon eens proberen in plaats van je (te) dure apparaatvoetjes. Laat me weten wat je ervan vindt!
Inmiddels hebben de UX227 het veld moeten ruimen voor, achtereenvolgens, de
Ba, Valvo Aa en de Siemens Aa. En met groot succes mag ik zeggen! De voltage
regulators (OD3/OC3) hebben ook het veld moeten ruimen. Een andere voedingstrafo
is op die plek gekomen, eentje met een wat lagere hoogspanning: 150V-0-150V.
Dit komt de snelheid van de voeding ten goede. Een subtiel verschil in weergave,
maar ja, daar gaan we tenslotte voor! De Ba heb ik dus eerst op de "geregelde
voeding" gehad alvorens de trafo te vervangen. Dit uit zich met name in
de snelheid op de fijne detaillering in het hoog. De Siemens Ba (met
open plaat, zie bij Tests) geeft ook hier een héél open geluidsbeeld, zeer
fraai! Alles erop en eraan, een echte aanrader. Daarna de Aa van Valvo geprobeerd.
Dat is even zoeken naar de juiste instelling, maar als je die hebt gevonden
word je beloont! Deze buis geeft een verfijndere weergave dan de Ba, maar heeft
een wat minder open weergave. Als je dan de Valvo weer vervangt door de Siemens
Aa (met open plaat), dan combineer je de Ba en de Valvo Aa en heb je het dus
écht voor elkaar! Er is echter wel een nadeel: Hoge uitgangsimpedantie, hoge
Ri op de anode choke, dus bromgevoelig....Nog een nadeel: Er zijn maar weinig
fabrikanten van anode chokes met een waarde van 500He+...
Zoals vermeld
bij Nieuwtjes, is de Aa inmiddels vervangen door de 4019A van Standard (STC).
Deze buis doet het niet beter of zo, de truuk hierin is dat deze buis mij mer
mogelijkheden overlaat om nog wat meer te gaan tweaken.... Het zit zo: De Aa
doet 't het mooist met een choke-load, echter met een Ri van 30K zijn er niet
veel fabrikanten die een choke van pakweg 500He op de plank hebben liggen....
Laat staan een line out o.i.d. Kortom: een fantastische buis die Aa, echter
vervangen omwille de jeuk in de handen (en tussen de oren) om niet alvast "the
last" voorversterker op de plank te hebben staan. Ook mooi zijn de recentelijk
binnengekomen smoorspoelen en voedingstrafo van Tribute voor op de nieuwe voorversterker:
Dat is nog eens mooi afgewerkt!!! Zeer schappelijk van afmetingen en met de
beste materialen opgebouwd. Ik noem een voedingstrafo met C-kern, apart aan
te sluiten electrostatisch schermen en kortsluitscherm en smoorspoelen met een
amorfe kern! Zoals op de foto boven is te zien, was er weinig ruimte meer over
..... Met de spulletjes van Tribute komt hier verandering in! Kijk
hier voor het schema! Binnenkort meer! Nu nog even een fotootje..
De voorversterker begint zijn definitieve vorm aan te nemen! De smoorpoelen
en voedingstransformator van Tribute
staan op hun plaats, zoals verwacht is er meer ruimte over op het "mishandelde"
chassis. Het ijzer van Tribute laat veel horen, héél veel... Zo ook de interstage
in de eindbakken.... Die is van Lundahl en heeft enige "opslingering",
veel producten van deze firma hebben hier last van mits ze niet exact op de
specificatie belast worden.... Enfin, Lundahls eruit, Tamura's erin, en het
"probleem" was verholpen... Met "probleem" bedoel ik dus
de ietwat prominente hoogweergave. De trafootjes van Tribute zijn van grote
klasse en kunnen de competitie met de gevestigde namen/merken makkelijk aan,
fantastisch! dat doet mijn chauvinistisch hart goed... Voortaan niet meer bestellen
in het buitenland: gewoon even Groningen bellen! Het schema is ook uitgekristalliseerd,
en kan je hier bekijken. Er is gekozen voor een dubbele enkelfasige gelijkrichter
vanwege de meerwaarde in podium en detail gecombineerd met kracht (normaal krijg
je de kracht met een dichte anodeplaat, en de ruimte en detail met gaas anode..).
Dit heb ik uitgebreid getest en beluisterd (ook door anderen). Ik heb hiertoe
een dubbele buisvoet op de voorversterker gezet, mooie "verende" uit
de (duidelijk) oude doos. 
Hierin kan ik probleemloos switchen tussen enkelfasig en dubbelfasig. De hoogspanning
is kruislings aangesloten op de buisvoetjes, de gloeispanning parallel. Het
vergelijken gaf opmerkelijke resultaten! De RGN1064 Mesh liet horen waarom deze
buis zo gewild is op het ogenblik en er stevige bedragen voor gevraagd worden:
Mooi open geluidsbeeld, met ietwat "afgerond" klankbeeld bij een groot
podium. De nikkelen RGN 2004 geeft meer kracht, heel mooi, maar laat ook een
steekje vallen bij afbeelding van het podium: hier is de mesh meer in z'n element!
Dan de Philips 373: Van beide een portie! Dit is echt een groot verschil...
De RGN564 (mesh plate enkelfasig) deed dit ook, alleen even softer - ik denk
dat bij de "ruigere" muziek de 564 het goed doet, bij mij de 373!.
De 4019A's gaan niet meer van de voorversterker af. De Lundahl 1667/5mA (540He) is opgeboud uit 2 secties die dan in serie staan. Voor de 4019A, met hun Ri van 5K5, heb ik deze secties parallel gezet, dan kom je uit op 135He voor plm. 10mA. Nog nèt even te veel, maar zoals ik boven al beschreef: met de Ri kan je dus naar hartelust shoppen bij de diverse andere merken! Dat gaat dan ook (nog) gebeuren. Te denken valt dan aan een andere chokload of een 1:1 trafootje, omdat ik de versterking wèl nodig heb... De Lundahls blijven gewoon even de honneurs waarnemen tot die tijd. Wat ook op z'n zachtst gezegd verwonderlijk is, is de C37 lak! Ik heb deze lak via Olaf verkregen, en als je op de homepage van Dieter Ennemoser (bedenker en vioolbouwer/onderzoeker) leest wie het allemaal gebruiken en hoe, dan ga je meteen met de kwast aan de slag... Deze lak haalt alle "stress" uit het geluid. Het klinkt een beetje als tovenarij, en mischien is dat ook wel zo, maar als dit tovenarij is: tover dan maar mijn installatie vol met die lak! Waar je het ook opsmeert (bijv op "van plastic ontdane" condensatoren, printplaten etc), je merkt meteen dat het wel degelijk resultaat heeft. Geef het wel even de tijd om te drogen (minimaal 3 dagen), en dan gaat de "C37 wereld voor je open"!. Nadeel: Het is aardig aan de prijs, die man weet wat het doet..... De voeding is ook zo goed als uitgekristalliseerd: De voedingtrafo van Tribute, dan de 2 x Philips 373, gevolgd door een 2mF STC Olie condensator, Dan de 25He/20mA Amorfe chokes van Tribute, gescheiden door een 100mF 350V BlackGate WKZ. Alles bedraad met "oud" draad (0,3mm koper met papier/papier/katoen isolatie). De 4019A's gloei ik via twee Panasonic accu's (6V/9Ah). Kijk hier voor het schema
.
_______________