Voorversterker VT-67

De voeding.
De voorversterker op zich heeft een "simpel" pi-filter gekregen met aan capaciteit een minimale hoeveelheid mF's. De gelijkrichter is een oud type van Mullard; een Globe met een Europese vierpin, slow-turn-on constructie met een keramische kathode. De capaciteiten zijn van Sangamo, 8mF, Papier in Olie. Ik kies in de voeding altijd papier-in-olies vanwege de uitstekende klankeigenschappen en het nagenoeg niet verouderen van de capaciteit. Daarbij ontkoppelen ze ook nog tot in de 100-en kilohertzen, wat ze zéér interessant maakt. 8mF - 10He smoorspoel - 8mF is het pi-filter, en is juist genoeg om de versterker stil te krijgen. Mijn ervaring is dat hoe minder mF's worden gebruikt, hoe "sneller" het geluid wordt (geheugencapaciteit???).De smoorspoelen zijn de zeskamer spoelen van Automatic Electric (AE). De resonantiefrequentie van deze spoelen ligt aanmerkelijk hoger dan van conventionele éénkamerspoelen, hetgeen goed hoorbaar is (positief!!!) Het is eigenlijk een afgeleide van de HF-smoorspoelen: L in serie telt op, C in serie neemt af, waarbij L de inductie is en C de capaciteit tussen de wikkelingen. Vandaar af gaat de plm. 335V naar het kastje van de voorversterker via een 1 meter lange kabel. In de kabel is ook de gloei (gelijkgericht, gestabiliseerd en "opgetild") meegenomen voor de 7788 (E810F), welke in de mu-stage staat. De kabel wordt met een oud, verbouwd metaalbuisje (6AC7, 6SJ7, 5Z4 etc etc) als stekker in een octalvoet aan de achterzijde van de voeding ingeprikt. Dit is een oude methode die een goede connectie garandeerd, en tevens aardig stroom kan hebben! De kabel is eenzijdig afgeschermd tegen HF dmv een mantel van een RG59 coaxkabel.
De voeding voor de platenspelervoorversterker is een heel ander verhaal. Hier een geregelde voeding, diodes gelijkgericht,met electrolyten afgevlakt. De electrolyten zijn van Nichicon, de diodes gewone 1N4007's. Wel een kleine weerstand ervoor tegen de "spikes" van 0,22 ohm/2W. De geregelde voeding is per kanaal apart opgebouwd uit een 6AS7 (6080) als pass-tube, een ECC83 (12AX7) als verschilversterker eronder met een referentie van 108V door de OB2. De beide dubbeltriodes zijn parallel gezet om de Ri's te verminderen. Ook hier is mijn ervaring, dat bij een geregelde voeding zo min mogelijk weerstand in de voedingslijn moet zitten, dit is écht hoorbaar! De enige buis in de signaal (=voeding!) weg is dus een parallelle 6AS7. De voeding wordt op 300V geregeld, en aangeboden aan de platenspelervoorversterker via eenzelfde constructie als hierboven beschreven (kabel en connector). Over de OB2 voltage-regulator staat een 0.001mF capaciteit tegen evt oscilleren van de OB2 (geen grotere waarde gebruiken!!!). Ook is de gloei weer gelijkgericht, gestabiliseerd en evt "opgetild" voordat ze via deze zelfde kabel naar de platenspelervoorversterker gaat.
De laatste capaciteit is wederom een 47mF/450V Nichicon.
Al met al een heel verhaal om een fantastische voorversterker heen!

De eigenlijke voorversterker.
Dit is dus weer een Mu-stage geworden. Een moderne penthode met een hoge steilheid (7788) als belasting voor een bloedmooie, zeer bejaarde (niet de buis, het ontwerp!) Direct Heated triode: de 30, althans, ik koos voor de militaire versie, de VT67. De koppel C's zijn van Ultratone, kathode/penthode uit, en van Sangamo (Militair/tubular), anode VT67/rooster penthode. Ook hier een Accu (6V/4Ah) met een stroombronnetje mbv een LM317 voor de gloei van de VT67 om de kathode-ontkoppeling te kunnen weglaten (brom!). Dit geheel biedt een lage uitgangsimpedantie wat zich duidelijk laat horen, bovendien klinkt de VT67 R/C gekoppeld wat dun, wat-ie dus in een Mu-stage absoluut niet is.

_______________