Een Tribute 1:1 interstage met amorfe kern

Opbouw.
De Tribute 1:1 interstage is vanwege omstandigheden "naakt" gekomen: het houten bakje waarin deze ingegoten zou worden was nét te small... Normaal levert Tribute geen trafo's zonder behuizing...
Deze interstage is niet bifilair gewikkeld (=primair en secundair gelijk opspoelen) maar met 7 aparte wikkelingen voor primair én secundair, dus 14 secties in totaal. De eerste reden die Tribute hiervoor opgeeft is veiligheid: de kans op doorslag van hoogspanning van primair op de secundair is door het tegelijk opspoelen bij bifilair wikkelen vele malen groter dan bij afzonderlijke secties. De tweede is vanwege betere klankeigenschappen. Dus ondanks dat bifilair sneller gewikkeld kan worden én meettechnisch een beter eindresultaat oplevert wordt vanwege voornoemde redenenen bewust meer tijd in het wikkelen van de transformator gestoken. Eenzelfde concessie doet (bijv.) Tamura: betere klankeigenschappen in ruil voor bandbreedte... Door gebruik te maken van eigen spoelkokers is de beschikbare ruimte tussen de amorfe kernen helemaal opgevuld waardoor een optimale koppeling tussen wikkelingen en kernmateriaal bereikt wordt..

	De interstage op de voorversterker: Links: Duidelijk zichtbaar zijn de wikkelingen en het ontbreken van een spoelkoker. Normaal zijn de koperen strips het enige dat zichtbaar is van de trafo vanonder de behuizing.... Boven: AE-Europe en Tribute naast elkaar...

Meten.
Een inductie van 40He (LCR meter 0.5V/1kHz) en een lage dc-weerstand van 244 ohm zijn goede waardes. Met name de lage dc-weerstand geeft voordelen: minimale spanningsval over de wikkelingen waardoor deze niet of nauwelijks gaan "werken" door dissipatie. Bij gebruik van een buisje met een inwendige weerstand van bijna 4K meet deze interstage van 12hz ~ 140kHz (-3dB) bij 10mA met een eigen resonantie op 390kHz.

Beluisteren.
Deze interstage is beluisterd op de voorversterker, eigenlijk als line-out. Op een spanning van 140Volt bij een stroom van 10mA vormt de interstage de belasting van de LP2, een oudere NOS DHT. De secundaire van de interstage "ziet" een grid-choke (ook Tribute) van plm. 900He; dus een zo goed als open belasting...
Al bij de eerste (muziek)noten wordt duidelijk dat deze Tribute van een bijzondere klasse is: er wordt een bijzonder drie-dimensionaal beeld met enorm oplossend vermogen neergezet. Stemmen worden heel natuurlijk neergezet met veel detail, klanken (als van een gitaar) zijn enorm dynamisch en goed van klank, het gehele plaatje wordt zeer realistisch en stabiel gepresenteerd waarbij vooral de dieptewerking in het stereobeeld grote indruk maakt. In de eerste uren bleef het laag wat achter maar dat werd gaandeweg het inspelen snel goedgemaakt. Na een paar dagen luisteren zijn geen noemenswaardige grote veranderingen in klank waarneembaar: e.e.a. gaat alleen maar "makkelijker" klinken.

Conclusie:
Het wachten waard! ;-).

*

_______________